бі́серынка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бі́серынка |
бі́серынкі |
| Р. |
бі́серынкі |
бі́серынак |
| Д. |
бі́серынцы |
бі́серынкам |
| В. |
бі́серынку |
бі́серынкі |
| Т. |
бі́серынкай
бі́серынкаю |
бі́серынкамі |
| М. |
бі́серынцы |
бі́серынках |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бі́серынка ж. разм. Glásperle f -, -n, Glásperlchen n -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
бі́серына, -ы, мн. -ы, -рын, ж.
Асобнае зерне бісеру.
|| памянш. бі́серынка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Pérle
f -, -n
1) жамчу́жына; pl жэ́мчуг
~n físchen — здабыва́ць жэ́мчуг
2) бі́серынка, па́церынка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)