біна́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. біна́рны біна́рная біна́рнае біна́рныя
Р. біна́рнага біна́рнай
біна́рнае		 біна́рнага біна́рных
Д. біна́рнаму біна́рнай біна́рнаму біна́рным
В. біна́рны (неадуш.)
біна́рнага (адуш.)		 біна́рную біна́рнае біна́рныя (неадуш.)
біна́рных (адуш.)
Т. біна́рным біна́рнай
біна́рнаю		 біна́рным біна́рнымі
М. біна́рным біна́рнай біна́рным біна́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

біна́рны бина́рный;

○ ~ная збро́я — бина́рное ору́жие

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

біна́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які складаецца з дзвюх частак, двух кампанентаў (металаў або металу і неметалу). Бінарныя сплавы.

2. У інфарматыцы — тое, што і дваічны. Бінарная сістэма лічэння.

[Лац. binarius — двайны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біна́рны

(лац. binarius = двайны)

1) які складаецца з дзвюх частак, двух кампанентаў, напр. сплаў з двух металаў або металу і неметалу;

2) дваічны (у сістэме злічэння, калі ўсе лікі запісваюцца пры дапамозе дзвюх лічбаў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

біна́рны

(лац. binarius = двайны)

які складаецца з дзвюх частак, з двух кампанентаў (напр. б-ыя сплавы, б-ная сістэма злічэння).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

бина́рный біна́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

binär

a двайны́, біна́рны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

binary

[ˈbaɪnəri]

adj.

падво́йны, двайны́; біна́рны, дваі́чны; па́рны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

binary [ˈbaɪnəri] adj.

1. comput., math. біна́рны;

the binary system біна́рная сістэ́ма; дваі́чная сістэ́ма (лічэ́ння)

2. chem. двайны́;

a binary molecule двуха́тамная мале́кула

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)