більбаке́

‘цацка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. більбаке́ більбаке́
Р. більбаке́ більбаке́
Д. більбаке́ більбаке́
В. більбаке́ більбаке́
Т. більбаке́ більбаке́
М. більбаке́ більбаке́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

більбаке́ нескл., ср. (игрушка) бильбоке́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

більбаке́

(фр. bilboquet)

гульня прывязаным да палачкі шарыкам, які падкідаецца і ловіцца на канец палачкі або ў сподачак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бильбоке́ (игрушка) більбаке́ нескл., ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)