більбаке́

‘цацка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. більбаке́ більбаке́
Р. більбаке́ більбаке́
Д. більбаке́ більбаке́
В. більбаке́ більбаке́
Т. більбаке́ більбаке́
М. більбаке́ більбаке́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)