бізо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Паўночнаамерыканскі дзікі бык атрада парнакапытных з доўгай поўсцю.

|| прым. бізо́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бізо́н м., зоол. бизо́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

бізо́н, ‑а, м.

Паўночнаамерыканскі дзікі бык атрада парнакапытных з доўгай поўсцю.

[Лац. bison.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бізо́н. Рус. бизо́н, укр. бізо́н. Запазычанне з франц. bison (< с.-лац. bison < грэч. βίσων або ст.-в.-ням. wisent). Фасмер, 1, 165; Шанскі, 1, Б, 117.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бізо́н

(фр. bison, ад лац. bison)

паўночнаамерыканскі дзікі бык атрада парнакапытных.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бизо́н зоол. бізо́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

bison [ˈbaɪsn] n. (pl. bison) zool. бізо́н, зубр амерыка́нскі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bison

[ˈbaɪsən]

n.

бізо́н -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

buffalo [ˈbʌfələʊ] n. (pl. buffalo or buffaloes) zool.

1. бу́йвал

2. бізо́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bizon

м. заал. бізон (Bison)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)