Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
біва́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Прывал войск па-за населеным пунктам для адпачынку ці начлегу.
2. Стаянка альпіністаў, турыстаў.
|| прым.біва́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
біва́к, -ка́м. бива́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
біва́к, ‑а, м.
Стаянка войска па-за населеным пунктам для начлегу ці адпачынку; войска на прывале. Стаяць біваком.//перан. Месца начлегу па-за домам або ў часовым памяшканні. Глухія абсякаючы галіны, Мы там рабілі свой бівак хвілінны, Дзе пасля нас паднімуцца муры.Гаўрусёў.
[Фр. bivouac.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
БІВА́К, бівуак (ням. Biwak), 1) (устар.), стаянка войска па-за населеным пунктам для начлегу ці адпачынку.
2) У пераносным значэнні — месца начлегу па-за домам або ў часовым памяшканні.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
біва́кмвайск Bíwak n -s, -e і -s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
біва́к
(ням. Biwack)
стаянка войска па-за населеным пунктам; войска на прывале;
2) стаянка альпіністаў, турыстаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Біва́к. Рус.бива́к, бивуа́к, укр.біва́к, бівуа́к. Запазычанне з зах.-еўрап. моў. Форма біва́к з ням.Biwack (або франц.bivac < ням.); тып бівуа́к — з франц.bivouac (< н.-ням.bîwake дадатковы патруль’). Фасмер, 1, 164. Некалькі іначай, але не пераканаўча Шанскі, 1, Б, 116.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бива́кбіва́к, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
bivouac1[ˈbɪvuæk]n.біва́к
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)