бялё́сы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бялё́сы бялё́сая бялё́сае бялё́сыя
Р. бялё́сага бялё́сай
бялё́сае		 бялё́сага бялё́сых
Д. бялё́саму бялё́сай бялё́саму бялё́сым
В. бялё́сы (неадуш.)
бялё́сага (адуш.)		 бялё́сую бялё́сае бялё́сыя (неадуш.)
бялё́сых (адуш.)
Т. бялё́сым бялё́сай
бялё́саю		 бялё́сым бялё́сымі
М. бялё́сым бялё́сай бялё́сым бялё́сых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бялёсы, см. бяля́вы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бялёсы, ‑ая, ‑ае.

Белаваты, цьмяна-белы. Сцяпанаў конь паспеў ужо навокал абгрызці ўсё бульбянішча, калі ў бялёсым тумане замаячыла чалавечая постаць. Карпюк. — Во, успомніў!.. — выгукнуў раптам дырэктар школы, Пятрэнка, малады, але ўжо таўставаты мужчына з бялёсымі, як лён, брывамі. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бялёсы wéißlich, fáhlweiß;

бялёсыя валасы́ wéißblonde Háare

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

му́тна-бялёсы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. му́тна-бялёсы му́тна-бялёсая му́тна-бялёсае му́тна-бялёсыя
Р. му́тна-бялёсага му́тна-бялёсай
му́тна-бялёсае		 му́тна-бялёсага му́тна-бялёсых
Д. му́тна-бялёсаму му́тна-бялёсай му́тна-бялёсаму му́тна-бялёсым
В. му́тна-бялёсы (неадуш.)
му́тна-бялёсага (адуш.)		 му́тна-бялёсую му́тна-бялёсае му́тна-бялёсыя (неадуш.)
му́тна-бялёсых (адуш.)
Т. му́тна-бялёсым му́тна-бялёсай
му́тна-бялёсаю		 му́тна-бялёсым му́тна-бялёсымі
М. му́тна-бялёсым му́тна-бялёсай му́тна-бялёсым му́тна-бялёсых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

све́тла-ружава́та-бялёсы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. све́тла-ружава́та-бялёсы све́тла-ружава́та-бялёсая све́тла-ружава́та-бялёсае све́тла-ружава́та-бялёсыя
Р. све́тла-ружава́та-бялёсага све́тла-ружава́та-бялёсай
све́тла-ружава́та-бялёсае		 све́тла-ружава́та-бялёсага све́тла-ружава́та-бялёсых
Д. све́тла-ружава́та-бялёсаму све́тла-ружава́та-бялёсай све́тла-ружава́та-бялёсаму све́тла-ружава́та-бялёсым
В. све́тла-ружава́та-бялёсы (неадуш.)
све́тла-ружава́та-бялёсага (адуш.)		 све́тла-ружава́та-бялёсую све́тла-ружава́та-бялёсае све́тла-ружава́та-бялёсыя (неадуш.)
све́тла-ружава́та-бялёсых (адуш.)
Т. све́тла-ружава́та-бялёсым све́тла-ружава́та-бялёсай
све́тла-ружава́та-бялёсаю		 све́тла-ружава́та-бялёсым све́тла-ружава́та-бялёсымі
М. све́тла-ружава́та-бялёсым све́тла-ружава́та-бялёсай све́тла-ружава́та-бялёсым све́тла-ружава́та-бялёсых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бяле́сы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і бялёсы. Неба, усцяж засланае бялесымі воблакамі, пазірала непрыветна і холадна. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

albinos

м. альбінос; бялёсы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вадзяні́сты, ‑ая, ‑ае.

1. Які ўтрымлівае многа лішняй вады, вільгаці. Вадзяністая бульба. Вадзяністыя ягады. // Які звадзянеў; які ператварыўся ў ваду. Вадзяністае чарніла. □ Будзе вясна. Хоць адвячорак у пушчы яшчэ ўсё як быццам зімовы. З рэшткамі хлюпкага, вадзяністага снегу. Брыль. // Які стаў рэдкім, падобным на ваду. Вадзяністы клей.

2. Бясколерны, бялёсы. Вадзяністыя вочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распу́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. распух, ‑ла; зак.

1. Моцна апухнуць; ацячы. Чыжык вельмі пахудзеў за гэты час, некалі бялёсы твар яго пачарнеў ад ветру і доўгага сядзення ля кастроў, губы патрэскаліся і распухлі. Лупсякоў. Хлопчыка пакусалі пчолы, ён увесь распух і пакутаваў страшэнна. Васілевіч.

2. перан. Разм. Моцна павялічыцца ў памерах. Ручай распух і выйшаў з берагоў. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)