Бялё́ва
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Бялё́ва |
| Р. |
Бялё́ва |
| Д. |
Бялё́ву |
| В. |
Бялё́ва |
| Т. |
Бялё́вам |
| М. |
Бялё́ве |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
БЯЛЁВА,
урочышча ў Беларусі, каля в. Бялёў Жыткавіцкага р-на Гомельскай вобл., помнік прыроды. Купалападобнае ўзвышша выш. да 184 м, пл. 30 км², стромка абрываецца да забалочаных паніжэнняў шыр. 100—600 м. Вылучаецца надзвычай вял. для нізіннага Гомельскага Палесся перападам вышыняў — да 45 м. На паверхні Бялёва субканцэнтрычныя пясчаныя грады выш. 5—10 м. Паходжанне канчаткова не высветлена: мяркуюць, што гэта кальцавы кам ці тэктанічная структура.
т. 3, с. 397
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Бялё́ў
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Бялё́ў |
| Р. |
Бялё́ва |
| Д. |
Бялё́ву |
| В. |
Бялё́ў |
| Т. |
Бялё́вам |
| М. |
Бялё́ве |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)