назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| бяле́ння | |
| бяле́нню | |
| бяле́ннем | |
| бяле́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| бяле́ння | |
| бяле́нню | |
| бяле́ннем | |
| бяле́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
бялі́ць, бялю́, бе́ліш, бе́ліць; бе́лены;
1. Пакрываць вапнай, мелам, робячы белым.
2. Дасягаць белізны чаго
3. Знімаць шкуру з забітай жывёліны, кару са ствала дрэва.
||
||
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
беле́ние
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дабялі́ць, -бялю́, -бе́ліш, -бе́ліць;
1. Закончыць пабелку ці
2. Выбеліць што
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
bleach1
1. хло́рка
2. адбе́льванне,
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
bielenie
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
blichowanie
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)