бязлю́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бязлю́днік бязлю́днікі
Р. бязлю́дніка бязлю́днікаў
Д. бязлю́дніку бязлю́днікам
В. бязлю́дніка бязлю́днікаў
Т. бязлю́днікам бязлю́днікамі
М. бязлю́дніку бязлю́дніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

odludek

нелюдзім, нелюдзень; адлюднік; бязлюднік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)