бязлю́днік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| бязлю́днік | бязлю́днікі | |
| бязлю́дніка | бязлю́днікаў | |
| бязлю́дніку | бязлю́днікам | |
| бязлю́дніка | бязлю́днікаў | |
| бязлю́днікам | бязлю́днікамі | |
| бязлю́дніку | бязлю́дніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)