бэ́сціць, бо́шчу, бо́сціш, бо́сціць; бо́шчаны; незак., каго-што (разм.).

1. Знеслаўляць, ганьбіць, зневажаць.

Б. добрае імя.

2. Брудзіць, трапаць, псаваць.

Б. вопратку.

|| зак. збэ́сціць, збо́шчу, збо́сціш, збо́сціць; збо́шчаны.

|| наз. бэ́шчанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бэ́сціць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. бэ́шчу бэ́сцім
2-я ас. бэ́сціш бэ́сціце
3-я ас. бэ́сціць бэ́сцяць
Прошлы час
м. бэ́сціў бэ́сцілі
ж. бэ́сціла
н. бэ́сціла
Загадны лад
2-я ас. бэ́сці бэ́сціце
Дзеепрыслоўе
цяп. час бэ́сцячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бэ́сціць несов.

1. поноси́ть;

б. до́брае імя́ — поноси́ть до́брое и́мя;

2. разг. (не беречь) трепа́ть; грязни́ть;

гэ́та ты но́вую суке́нку так ~ціш? — э́то ты но́вое пла́тье так тре́плешь (грязни́шь)?

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бэ́сціць, бэшчу, бэсціш, бэсціць; незак., каго-што.

Разм.

1. Лаяць, зневажаць, ганьбіць. Наталля гнеўна бліснула вачамі: не, таго, што яна лічыць святым, яна бэсціць не дасць! Скрыган. — Дурань стары! — ўскрыкнула аж бабулька і сціхамірылася, выліўшы вон усё накіпелае, забыўшыся, што, мо, і не след перад малым бэсціць гэтак дзеда. Шынклер.

2. Брудзіць, псаваць, даводзіць да непрыгоднасці што‑н. Бэсціць вопратку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бэ́сціць

1. (зневажаць) beschímpfen vt, durch üble Schmähungen beléidigen, verúnglimpfen vt;

2. разм. (брудзіць, псаваць) beschmútzen vt, schmútzig machen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бэ́сціць

(польск. bestwić, ад лац. bestia = звер)

1) брудзіць, псаваць, даводзіць да непрыгоднасці (напр. б. вопратку);

2) лаяць, зневажаць, ганьбіць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Бэ́сціць ’лаяць, ганьбіць, зневажаць; мазаць адзежу’ (Шат., КЭС, лаг., БРС, Бір. Дзярж.), бэ́сціцца ’прыпадабняцца жывёле’ (Гарэц.). Параўн. ст.-укр. бествитися (з XVI ст.). Запазычанне з польск. bestwić ’тс’ (аб польскім слове гл. Брукнер, 22: да bestja < лац. bestia ’звер’). Параўн. бэ́штать. Форма бэ́сціцца адлюстроўвае польск. bestwić się. Непасрэдна з польск. bestja запазычана бел. бэ́стыя (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

збэ́сціць гл. бэсціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разбэ́сціць, -бэ́шчу, -бэ́сціш, -бэ́сціць; -бэ́шчаны; зак., каго (што).

1. Маральна распусціць, прывучыць да дрэнных звычак.

2. Разбалаваць, раздурыць.

Р. дзіця.

|| незак. разбэ́шчваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. разбэ́шчванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

besztać

незак. бэсціць, ганьбіць; лаяць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)