бэ́сціцца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. бэ́шчуся бэ́сцімся
2-я ас. бэ́сцішся бэ́сціцеся
3-я ас. бэ́сціцца бэ́сцяцца
Прошлы час
м. бэ́сціўся бэ́сціліся
ж. бэ́сцілася
н. бэ́сцілася
Загадны лад
2-я ас. бэ́сціся бэ́сціцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час бэ́сцячыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бэ́сціцца несов.

1. трепа́ться, грязни́ться;

2. страд. поноси́ться; трепа́ться, грязни́ться; см. бэ́сціць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бэ́сціцца, бэшчуся, бэсцішся, бэсціцца; незак.

Разм.

1. Аддавацца распусце, распуснічаць. [Лука Якубавіч:] — Вока за.. [моладдзю] патрэбна, увага ёй, каб не бэсцілася залішне. Хадкевіч.

2. Зал. да бэсціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбэ́сціцца, -бэ́шчуся, -бэ́сцішся, -бэ́сціцца; зак.

1. Маральна распусціцца, прывучыцца да дрэнных звычак.

2. Стаць непаслухмяным, разбалавацца, раздурэць.

Дзеці зусім разбэсціліся.

|| незак. разбэ́шчвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. разбэ́шчванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Бэ́сціць ’лаяць, ганьбіць, зневажаць; мазаць адзежу’ (Шат., КЭС, лаг., БРС, Бір. Дзярж.), бэ́сціцца ’прыпадабняцца жывёле’ (Гарэц.). Параўн. ст.-укр. бествитися (з XVI ст.). Запазычанне з польск. bestwić ’тс’ (аб польскім слове гл. Брукнер, 22: да bestja < лац. bestia ’звер’). Параўн. бэ́штать. Форма бэ́сціцца адлюстроўвае польск. bestwić się. Непасрэдна з польск. bestja запазычана бел. бэ́стыя (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разбэ́сціцца, ‑бэшчуся, ‑бэсцішся, ‑бэсціцца; зак.

1. Прывучыцца да дрэнных звычак, маральна распусціцца. Век жылі без ясляў, дзяцей пад копамі гадавалі.. А цяпер разбэсціліся. Давай ім лёгкае жыццё. Б. Стральцоў. — Твой Віктар проста п’яніца і бабнік! Зусім разбэсціўся... Ваданосаў.

2. Стаць непаслухмяным; разбалавацца, раздурэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)