бэ́сціцца, бэшчуся, бэсцішся, бэсціцца; незак.

Разм.

1. Аддавацца распусце, распуснічаць. [Лука Якубавіч:] — Вока за.. [моладдзю] патрэбна, увага ёй, каб не бэсцілася залішне. Хадкевіч.

2. Зал. да бэсціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)