бэ́нцнуць
‘ударыць каго-небудзь, што-небудзь рэзка, з сілай’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
бэ́нцну |
бэ́нцнем |
| 2-я ас. |
бэ́нцнеш |
бэ́нцнеце |
| 3-я ас. |
бэ́нцне |
бэ́нцнуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
бэ́нцнуў |
бэ́нцнулі |
| ж. |
бэ́нцнула |
| н. |
бэ́нцнула |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
бэ́нцні |
бэ́нцніце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
бэ́нцнуўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Бэ́нцнуць ’ударыць рэзка, з сілай’ (Касп., Сцяц.), ’выцяць’ (Сцяшк. МГ), бэнц! ’выклічнік, які выражае хуткае падзенне або ўдар з гукам’ (Нас., Бяльк.); гук ад пляску, калі выцяць па мяккай рэчы’ (КЭС, лаг.). З польск. bęcną́ć, bęc (гукапераймальнае ўтварэнне, гл. Слаўскі, 1, 31).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пэ́нснуць ’стукнуць, ударыць, пляснуць’ (Скарбы; шчуч., З нар. сл.), тыцнуць ’тс’ (любч., Нар. словатв.). “Глухі” варыянт імітатыўнага дзеяслова бэнцнуць ’тс’ (гл.), параўн. форму без назалізацыі (сведчанне запазычанасці з польск. bęcnąć ’тс’) — пэцнуць ’тс’ (Цых.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)