бэ́йбус

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бэ́йбус бэ́йбусы
Р. бэ́йбуса бэ́йбусаў
Д. бэ́йбусу бэ́йбусам
В. бэ́йбуса бэ́йбусаў
Т. бэ́йбусам бэ́йбусамі
М. бэ́йбусе бэ́йбусах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бэ́йбус м., прост. и неодобр., см. ба́йбус

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бэ́йбус, ‑а, м.

Разм. Тое, што і байбус. [Павел], ужо здаровы бэйбус, заўсёды біўся кіем па галаве. Брыль. [Мальвіна Паўлаўна:] — Ах вы, абібокі! Ах вы, бэйбусы!.. Чаго вы чапляецеся да яго?.. Юрась, Юрачка, ідзі дахаты, сынку! Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бэ́йбус м разм Lúlatsch m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)