буя́ны, -ая, -ае.

Скандальны, непакорны, схільны да буянства.

Б. характар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Буяны́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Буяны́
Р. Буяно́ў
Д. Буяна́м
В. Буяны́
Т. Буяна́мі
М. Буяна́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

буя́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. буя́ны буя́ная буя́нае буя́ныя
Р. буя́нага буя́най
буя́нае		 буя́нага буя́ных
Д. буя́наму буя́най буя́наму буя́ным
В. буя́ны (неадуш.)
буя́нага (адуш.)		 буя́ную буя́нае буя́ныя (неадуш.)
буя́ных (адуш.)
Т. буя́ным буя́най
буя́наю		 буя́ным буя́нымі
М. буя́ным буя́най буя́ным буя́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

буя́ны (своенравный) бу́йный;

б. хара́ктар — бу́йный хара́ктер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Буяны (в.) 2/492; 3/129 (к.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

буя́ны, ‑ая, ‑ае.

Які буяніць, схільны да буянства. Гаспадар, у якога ён гасцяваў, не на жарт спалохаўся: ніколі той не бачыў свайго былога партызанскага камандзіра такім буяным. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буя́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. буя́н буя́ны
Р. буя́на буя́наў
Д. буя́ну буя́нам
В. буя́на буя́наў
Т. буя́нам буя́намі
М. буя́не буя́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

АРХА́РАЎЦЫ,

1) мянушка рас. паліцэйскіх, ад прозвішча маскоўскага обер-паліцмайстра М.П.Архарава (1742—1814).

2) У пераносным сэнсе — адчайныя, вёрткія, валацугі, буяны.

т. 1, с. 519

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

insubordinate

[,ɪnsəˈbɔrdənət]

adj.

непадпара́дкаваны (ула́дзе); непаслухмя́ны, буя́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

turbulent [ˈtɜ:bjələnt] adj.

1. бу́рны (пра хвалі, паветра)

2. буя́ны, непако́рны; неспако́йны, няўры́мслівы;

a turbulent cha racter неспако́йны хара́ктар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)