бу́ча, -ы, ж. (разм.).

Шум, перапалох, скандал.

Падняць бучу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бу́ча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. бу́ча
Р. бу́чы
Д. бу́чы
В. бу́чу
Т. бу́чай
бу́чаю
М. бу́чы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бу́ча ж., прост. бу́ча

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́ча прост. бу́ча, -чы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́ча, ‑ы, ж.

Разм. Шум, скандал, перапалох. // перан. Кіпучае жыццё, вір. Трапіць у самую бучу жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́ч

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бу́ч бу́чы
Р. бу́ча бу́чаў
Д. бу́чу бу́чам
В. бу́ч бу́чы
Т. бу́чам бу́чамі
М. бу́чы бу́чах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ве́рша ж., рыб. буч, род. бу́ча м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

stink​1 [stɪŋk] n. infml

1. смуро́д

2. infml сканда́льная сітуа́цыя, бу́ча;

raise a stink падня́ць сканда́л

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прывя́ць, ‑вяну, ‑вянеш, ‑вяне; зак.

1. Трохі, не поўнасцю завяць, звяць. Сонца пякло, трава прывяла, хто-ніхто кінуў ужо касіць. Мележ.

2. перан. Разм. Страціць бадзёрасць; зменшыць запал, заўзятасць. Аж тут Мальвіна тыц сюды! Прывяў пан Богут — будзе буча. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бу́чны ’буйны’ (Нас.; б. пшаніца). Укр. бучни́й. Мабыць, запазычанне з польск. buczny (падрабязна аб польскім слове Слаўскі, 1, 48). Рудніцкі (279–280) адносіць укр. бучни́й да бу́ча трывога, мітусня’ (да апошняга параўн. Фасмер, 1, 256). Параўн. ст.-бел. бучный ’ганарысты, надзьмуты’ (< польск.; Булыка, Запазыч.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)