буці́ць, бучу́, бу́ціш, бу́ціць; незак., што і без дап. (спец.).

Рабіць бутавую кладку, выкладваць бутам.

Б. катлаван.

|| зак. забуці́ць, -учу́, -у́ціш, -у́ціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

буці́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. бу́чу бу́цім
2-я ас. бу́ціш бу́ціце
3-я ас. бу́ціць бу́цяць
Прошлы час
м. буці́ў буці́лі
ж. буці́ла
н. буці́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час бу́цячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

буці́ць несов., страд. бути́ть;

б. катлава́н — бути́ть котлова́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

буці́ць, бучу, буціш, буціць; незак., што і без дап.

Рабіць бутавую кладку; выкладваць бутам. Буціць катлаван.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забуці́ць гл. буціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бути́ть несов., стр. буці́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набу́ціць, ‑бучу, ‑буціш, ‑буціць; зак., што.

Вылажыць бутам (каменем або шчэбенем). Набуціць фундамент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)