бурчэ́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. бурчу́ бурчы́м
2-я ас. бурчы́ш бурчыце́
3-я ас. бурчы́ць бурча́ць
Прошлы час
м. бурчэ́ў бурчэ́лі
ж. бурчэ́ла
н. бурчэ́ла
Загадны лад
2-я ас. бурчы́ бурчы́це

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бурча́ць, бурчэ́ць разм

1. brúmmen vi; knúrren vi (сабака);

2. (мармытаць) múrmeln vi, brúmmen vi;

3. (у жываце) knúrren vi;

у мяне́ бурчы́ць у жываце́ mir knurrt der Mágen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Рапта́ць, рапта́ці ’наракаць, выказваць незадаволенасць, крыўду’: рэпча ён на міне (Сл. ПЗБ), рапча́ць ’злаваць’ (Сцяшк. Сл.), параўн. укр. ропта́ти ’бурчэць пад нос; гаварыць усім разам; цурчаць’, рус. ропта́ть ’выказваць незадаволенасць’, ст.-польск. reptać ’шабуршаць; выказваць незадавальненне’, славен. дыял. roptati ’тс’, харв. ròptati ’бурчэць, гудзець, наракаць’, балг. ропта́я ’крычаць, выказваць незадаволенасць’, макед. роптае ’бурчэць, наракаць’, ст.-слав. ръпътати ’тс’. Прасл. *ropъtati, варыянт *rъpъtati, параўн. дац. rappe ’гагатаць’ (Фасмер, 3, 502; Шустар-Шэўц, 2, 1236: мяркуе пра анаматапеічныя варыянты *rep‑, *rap‑, *rъp‑; Бязлай, 3, 197).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

mutter

[ˈmʌtər]

1.

v.i.

1) мармыта́ць

2) бурчэ́ць (незадаво́лена)

2.

n.

мармыта́ньне, бурчэ́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

béllen

vi

1) браха́ць (пра сабаку), скавыта́ць (пра ваўка)

2) перан. бурчэ́ць (пра людзей)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Трумце́ць ‘дрынкаць, бразгатаць, ляскатаць’ (Шат.), ‘пра паколаты гаршчок, збан, калі па іх стукаюць, правяраючы, ці цэлыя’ (Сцяц. Сл.); відаць, у пераносным сэнсе ‘дранцвець, нямець’: ногі трумцяць, як бы адлятаюць (іўеў., Сл. ПЗБ), ‘бурчэць, выказваць незадавальненне’ (Рэг. сл. Віц.). Фанетычны варыянт да трымцець, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

begrudge

[bɪˈgrʌdʒ]

v.t.

1) шкадава́ць, скупі́цца (на е́жу, пачасту́нак)

2) зайздро́сьціць

They begrudge us — Яны́ зайздро́сьцяць нам

3) нарака́ць, бурчэ́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Мрук ’маўклівы, негаваркі чалавек’ (беласт., Сл. ПЗБ), мру́каць ’мармытаць’ (Нар. Гом.), мруча́ті ’муркаць, мурлыкаць, мармытаць’ (Бес.). З польск. mruk ’бурклівы чалавек’ (Мацкевіч, Сл. ПЗБ, 3, 79), mrukać, mruczeć, mruknąć ’мармытаць’, ’бурчэць’, ’мурлыкаць’. Ст.-бел. мручати ’мармытаць’ (XVII ст.) запазычана са ст.-польск. mruczeć ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 130).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

grouse

I [graʊs]

n.

шатля́ндзкая курапа́тка f., ра́бчык -а m.

•

- black game

- black grouse

- white grouse

II [graʊs]

informal, v.i.

бурчэ́ць, нарака́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rumble

[ˈrʌmbəl]

1.

v.i.

1) груката́ць, грукаце́ць, туркаце́ць, тарахце́ць

2) бурчэ́ць, вурчэ́ць

2.

n.

1) гру́кат -у m., грукатня́ f.

2) бурчэ́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)