назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| бурча́ння | |
| бурча́нню | |
| бурча́ннем | |
| бурча́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| бурча́ння | |
| бурча́нню | |
| бурча́ннем | |
| бурча́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
1. рыча́ние, ворча́ние, урча́ние;
2.
3. бурча́ние, урча́ние;
1-3
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
бурча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́;
1. (1 і 2
2. Сярдзіта мармытаць, бубніць.
3. (1 і 2
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ворча́ние
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
брюзжа́ние
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бурча́ние
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
буркатня́, ‑і,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
grunt1
1. ро́хканне (свінні)
2.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)