Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бурунду́к, -ка́м., зоол.бурунду́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бурунду́кзоол.бурунду́к, -ка́м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бурунду́к, ‑а, м.
Маленькі паласаты, падобны на вавёрку грызун, які жыве ў норах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Бурундук 2/481; 4/55
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
бурунду́к
(тат. burunduk)
маленькі паласаты, падобны на вавёрку грызун, які жыве ў норах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
chipmunk
[ˈtʃɪpmʌŋk]
n., Zool.
бурунду́к -а́m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
БУРУНДУКІ́
(Tamias),
род млекакормячых сям. вавёркавых атр. грызуноў. 18 відаў. Пашыраны пераважна ў хвойных лясах Паўн. паўшар’я. Найб. вядомы бурундук азіяцкі (Т. sibiricus), пашыраны ў лясах паўн.-ўсх. Еўропы і ў Азіі.
Даўж. цела да 19 см, хваста да 12 см; маса да 145 г. Уздоўж спіны на жаўтавата-бурым фоне 5 чорных палос. Добра лазяць па дрэвах, гнёзды робяць у норах. Кормяцца насеннем дрэў, пупышкамі, грыбамі, ягадамі, зернем збожжавых злакаў. Восенню збіраюць вял. запасы ежы, якія выкарыстоўваюць вясной. Зімой у спячцы. Бурундук азіяцкі — носьбіт віруса клешчавога энцэфаліту. Промысел дзеля пушніны.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Барку́н ’палявая трава’ (Сцяшк. МГ), ’баркун белы, Меlilotus albus L.’ (Кіс.), ’люцэрна серпападобная, Medicago falcata L.’ (Кіс.). Таксама беркун, беркін (гл.). Рус.буркун, укр.буркун, боркун, борконь, буркунчик, бурундук, бурунчук, борончук і г. д. (гл. Макавецкі, Sł. botan., 226–227, 229; Мяркулава, Очерки, 86–87). Паводле Мяркулавай, Очерки, 87, ва ўкр. мове запазычанне з цюрк. моў (спроба цюрк. этымалогіі Мяркулава, Очерки, там жа), а адтуль у рус. У бел. мову таксама, мабыць, узята непасрэдна з укр.