Verbum

анлайнавы слоўнік

бура́чнік, -у, м., зб.

Бацвінне буракоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бура́чнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бура́чнік (род. бура́чніку) м. (ботва) свеко́льник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бура́чнік, ‑у, м., зб.

Бацвінне буракоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БУРА́ЧНІК,

гл. Агурочнік.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

бура́чнік м

1. (бацвінне) Rübenkraut n -(e)s-;

2. (суп) Rübensuppe f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

свеклови́чник (ботва) бура́чнік, -ку м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свеко́льщик с.-х. бура́чнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сыраква́ш ’квашаны бурачнік’ (смарг., Сл. ПЗБ). Гл. наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

свеко́льник м.

1. (суп из свекольной ботвы) бацві́нне, -ння ср.;

2. (ботва) бура́чнік, -ку м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)