буко́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. буко́нка буко́нкі
Р. буко́нкі буко́нак
Д. буко́нцы буко́нкам
В. буко́нку буко́нкі
Т. буко́нкай
буко́нкаю		 буко́нкамі
М. буко́нцы буко́нках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Буко́нка, буко́нніца ’аканіца’ (Бяльк., Нас., Касп., Мядзв.). З *аб‑акон‑ка, *аб‑акон‑ніца (да акно́; параўн. бако́нка, буке́нніца).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Буке́нніца ’аканіца’ (Нас.). З *аб‑акен‑ніца (да акно́; параўн. бако́нка, буко́нка, буко́нніца).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)