бу́йна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
бу́йна буйне́й найбуйне́й

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бу́йна нареч.

1. кру́пно;

б. піса́ць — кру́пно писа́ть;

2. бу́йно;

усё б. красава́ла — всё бу́йно цвело́; см. буйны́ 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́йна, прысл.

1. Прысл. да буйны́ (у 2, 6 і 9 знач).

2. Многа, шмат, багата. І здаецца, гэтая буйна ўсыпаная светлымі зорамі дарога кіравалася, плыла на край свету і недзе ў канцы яе стаяла Валя. Адамчык.

3. Урадліва, пышна (пра расліны). Усё буйна красавала, — і на палях, і на лугах, і ў лясах. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́йна гл буйны I

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

буйна...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. буйны́ (у 1 і 2 знач.), напр.: буйнаблочны, буйнавалакністы, буйнагабарытны, буйнагаловы, буйназлакавы, буйназярністы, буйнакавалкавы, буйнакалосы, буйнакаранёвы, буйналісты, буйнамаштабны, буйнапанэльны, буйнасерыйны, буйнафарматны, буйнафермерскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

буйна...,

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «буйны́», напрыклад: буйнаплодны, буйнапанельны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разлапушы́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -шы́цца; зак. (разм.).

Буйна, шырока разрасціся.

Разлапушылася кукуруза.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ра́шпіль, -я, мн. -і, -яў, м.

Напільнік з буйна насечанымі зубчыкамі.

|| прым. ра́шпільны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

coarse-grained

[ˈkɔrsgreɪnd]

adj.

бу́йна-зярні́сты; бу́йна-валакні́сты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ра́шпіль, ‑я, м.

Напільнік з буйна насечанымі зубчыкамі.

[Ад ням. Raspel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)