бузава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. бузава́нне
Р. бузава́ння
Д. бузава́нню
В. бузава́нне
Т. бузава́ннем
М. бузава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бузава́нне ср., разг. трёпка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бузава́нне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. бузаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трепа́ние

1. развява́нне, -ння ср.; рва́нне, -ння ср.; матля́нне, -ння ср.; трасе́нне, -ння ср.; тармашэ́нне, -ння ср.; ту́занне, -ння ср.; перабіра́нне, -ння ср.; кудла́чанне, -ння ср.; цяга́нне, -ння ср.;

2. трапа́нне, -ння ср., дра́нне, -ння ср., бузава́нне, -ння ср.;

3. ля́панне, -ння ср., паля́пванне, -ння ср.;

4. трапа́нне, -ння ср.;

5. бузава́нне, -ння ср.; см. трепа́ть​ 1, 2, 4—6.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трёпка ж.

1. (действие) трапа́нне, -ння ср., дра́нне, -ння ср.; бузава́нне, -ння ср.; ля́панне, -ння ср., паля́пванне, -ння ср.; см. трепа́ть​ 2, 4, 5, 6;

2. (побои) разг. лупцо́ўка, -кі ж., біццё, -цця́ ср.; (нагоняй) наганя́й, -ня́ю м.; чос, род. чо́су м., дыхт, род. ды́хту м.;

◊

зада́ть (дать) трёпку (кому-л.) даць ды́хту (чо́су) (каму-небудзь);

трёпка не́рвов ту́занне не́рваў; ад’яда́нне вантро́баў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)