бу́дучы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бу́дучы бу́дучая бу́дучае бу́дучыя
Р. бу́дучага бу́дучай
бу́дучае		 бу́дучага бу́дучых
Д. бу́дучаму бу́дучай бу́дучаму бу́дучым
В. бу́дучы (неадуш.)
бу́дучага (адуш.)		 бу́дучую бу́дучае бу́дучыя (неадуш.)
бу́дучых (адуш.)
Т. бу́дучым бу́дучай
бу́дучаю		 бу́дучым бу́дучымі
М. бу́дучым бу́дучай бу́дучым бу́дучых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бу́дучы

1. прил. бу́дущий, гряду́щий;

2. деепр. бу́дучи;

○ б. час — грам. бу́дущее вре́мя

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́дучы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае наступіць, адбыцца. Там гавораць аб будучым шчасці сваім, Аб сумесным жыцці, аб жыцці маладым. Куляшоў. // Наступны. Будучы год. Будучай вясною.

2. Такі, які рыхтуецца, павінен стаць тым, кім яго называюць. Старая маці Зоські спагадна на .. [Сымона] паглядала, як на будучага зяця. Бядуля. [Кастусь] не мог зразумець, чаму так груба і зняважліва адносяцца педагогі да сваіх выхаванцаў — будучых настаўнікаў. С. Александровіч.

3. Дзеепрысл. цяпер. ад быць.

4. у знач. наз. бу́дучае, ‑ага, н. Час, які ідзе ўслед за цяперашнім; сукупнасць наступных падзей. [Сакратар абкома:] — А ты глядзі наперад, Васіль Мінавіч, у будучае заглядвай. Шамякін.

5. у знач. наз. бу́дучае, ‑ага, н. Доля, лёс; кар’ера. Будучае маладога настаўніка. Будучае артыста.

•••

Будучы час гл. час.

У будучым — у далейшым, потым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́дучы künftig, zúkünftig; nächst (наступны);

у бу́дучым го́дзе im nächsten [kómmenden] Jahr;

бу́дучае пакале́нне die zúkünftige [kómmende] Generatión

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бу́дучы, -ая, -ае.

1. Такі, які адбудзецца ўслед за цяперашнім.

Б. год.

2. Такі, які будзе потым, у далейшым.

Будучыя ўрачы.

3. у знач. наз. бу́дучае, -ага, н. Час, які ідзе ўслед за цяперашнім.

Заглянуць у б.

4. у знач. наз. бу́дучае, -ага, н. Лёс, доля.

Б. планеты.

○

Будучы час — катэгорыя дзеяслова, якая характарызуе дзеянне ў часе, што наступіць пасля гаворкі аб ім.

◊

У будучым — пазней, у далейшым.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

предбу́дущий уст. бу́дучы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сп’яна́, прысл. (разм.).

Будучы ў нецвярозым стане.

Напракудзіў с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надале́й, прысл.

На будучы час, на потым.

Падтрымліваць і н. сяброўскія адносіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

to-be [təˈbi:] adj. бу́дучы;

a writer to-be бу́дучы пісьме́ннік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

наўга́д, прысл.

Не будучы цвёрда ўпэўненым; як выйдзе, як прыйдзецца.

Сказаць н.

Ісці н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)