бу́дзень

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бу́дзень бу́дні
Р. бу́дня бу́дняў
Д. бу́дню бу́дням
В. бу́дзень бу́дні
Т. бу́днем бу́днямі
М. бу́дні бу́днях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

бу́дні, -няў (ед. бу́дзень м.) прям., перен. бу́дни мн.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́дні​I мн Wérktage pl, Wóchentage pl;

у бу́дні wérktags, wóchentags

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бу́дні​II Álltags-, álltäglich; Wérktags-, wérktäglich

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Бу́дні, бу́дзень, будзённы. Рус. бу́дни, бу́день, бу́ддень, бу́дний, укр. бу́ддень, буде́нний. З будьнъ дьнь (параўн. польск. budny dzień) да *budьnъ : *buditi. Гл. Фасмер, 1, 229 (там і агляд іншых версій); Шанскі, 1, Б, 212.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бу́дзень, -дня, мн. бу́дні, -яў, м.

1. Не святочны дзень.

Сустрэцца ў б.

2. перан. Штодзённае жыццё.

Цяжкія будні вайны.

|| прым. будзённы, -ая, -ае і бу́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бу́дни мн., прям., перен. бу́дні, -няў, бу́дныя дні;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Бу́дзень. Гл. бу́дні.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

weekday

[ˈwi:kdeɪ]

n.

бу́дні дзень, бу́дзень -ня m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

álltags

adv па-будзённаму; у бу́дні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)