брыты - Пошук

бры́ты

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	бры́ты	бры́тая	бры́тае	бры́тыя
Р.	бры́тага	бры́тай бры́тае	бры́тага	бры́тых
Д.	бры́таму	бры́тай	бры́таму	бры́тым
В.	бры́ты (неадуш.) бры́тага (адуш.)	бры́тую	бры́тае	бры́тыя (неадуш.) бры́тых (адуш.)
Т.	бры́тым	бры́тай бры́таю	бры́тым	бры́тымі
М.	бры́тым	бры́тай	бры́тым	бры́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бры́ты

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	бры́ты	бры́тая	бры́тае	бры́тыя
Р.	бры́тага	бры́тай бры́тае	бры́тага	бры́тых
Д.	бры́таму	бры́тай	бры́таму	бры́тым
В.	бры́ты (неадуш.) бры́тага (адуш.)	бры́тую	бры́тае	бры́тыя (неадуш.) бры́тых (адуш.)
Т.	бры́тым	бры́тай бры́таю	бры́тым	бры́тымі
М.	бры́тым	бры́тай	бры́тым	бры́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бры́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	бры́ты	бры́тая	бры́тае	бры́тыя
Р.	бры́тага	бры́тай бры́тае	бры́тага	бры́тых
Д.	бры́таму	бры́тай	бры́таму	бры́тым
В.	бры́ты (неадуш.) бры́тага (адуш.)	бры́тую	бры́тае	бры́тыя (неадуш.) бры́тых (адуш.)
Т.	бры́тым	бры́тай бры́таю	бры́тым	бры́тымі
М.	бры́тым	бры́тай	бры́тым	бры́тых

Кароткая форма: бры́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бры́ты I прич., прил. бри́тый

бры́ты II, -таў сущ., ист. бри́тты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бры́ты ¹, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад брыць.

2. у знач. прым. З брытай галавой ці барадой. За маленькім, кругленькім столікам, над шклянкаю кавы сядзеў гладка прычэсаны, брыты чалавек. Гартны.

бры́ты ², ‑аў; адз. брыт, ‑а; м.

Кельцкае племя, якое насяляла Англію ў старажытнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БРЫ́ТЫ

(лац. Britto),

кельцкія плямёны, асн. насельніцтва Брытаніі ў 8 ст. да н.э. — 5 ст. н.э. З сярэдзіны 1 да пач. 5 ст. н.э. пад уладай рымлян, часта паўставалі. Ацалелая ў ходзе англасаксонскага заваявання (5—6 ст.) частка брытаў склала адзін з элементаў пры фарміраванні англ. народнасці.

т. 3, с. 279

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

бры́ты гл голены, паголены

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

бри́тый го́лены, бры́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

брыць, бры́ю, бры́еш, бры́е; брый; бры́ты; незак., каго-што.

Зразаць брытвай валасы да кораня.

Б. бараду.

|| зак. пабры́ць, -бры́ю, -бры́еш, -бры́е; -бры́ў; -бры́й; -бры́ты.

|| звар. бры́цца, бры́юся, бры́ешся, бры́ецца; бры́йся; зак. пабры́цца, -бры́юся, -бры́ешся, -бры́ецца; -бры́йся.

|| наз. брыццё, -я́, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бры́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	бры́т	бры́ты
Р.	бры́та	бры́таў
Д.	бры́ту	бры́там
В.	бры́та	бры́таў
Т.	бры́там	бры́тамі
М.	бры́це	бры́тах

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Verbum