брыдо́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. брыдо́та брыдо́ты
Р. брыдо́ты брыдо́т
Д. брыдо́це брыдо́там
В. брыдо́ту брыдо́ты
Т. брыдо́тай
брыдо́таю		 брыдо́тамі
М. брыдо́це брыдо́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

брыдо́та, -ы, ДМ -до́це, ж.

1. Брыда (у 1 знач.).

Купіў нейкую брыдоту, што ў рукі браць не хочацца.

2. перан. Брыдкі ўчынак, непрыстойнасць; гадасць.

3. мн. -ы, -до́т. Агідная істота (пагард.).

Пайшоў вон, б.!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брыдо́та

1. ж. (некрасивая вещь) га́дость, ме́рзость;

2. ж., перен. (некрасивый поступок) га́дость, ме́рзость, скве́рность;

3. м. и ж., презр., см. брыда́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

брыдо́та, ‑ы, ДМ ‑доце, ж.

1. Тое, што выклікае агіду; брыда (у 1 знач.). [Міхал:] — Дык так, Антось, пераязджаем, Апошні час тут дажываем. — Куды? — ў Парэчча, у балота?.. Бадай ты спрахла! от брыдота! Цягніся зноў, а глуш такая! — Антось Парэчча праклінае. Колас.

2. Непрыстойнасць, паскудства; брыдкі ўчынак. [Галя:] — А здараецца, якая п’яная ляпа яшчэ і прыстае да цябе з усякімі брыдотамі. Лынькоў.

3. Брыда (у 2 знач.). — Пайшоў вон, брыдота! — крычала маці. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брыдо́та ж.

1. Ábscheulichkeit f -, -en, Schéußlichkeit f -, -en;

2. перан. (пра ўчынак) Geméinheit f -, -en, Níederträchtigkeit f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

агі́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (лаянк.).

Нягоднік, паганец, брыдота.

|| ж. агі́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

eyesore [ˈaɪsɔ:] n. бры́дкасць; брыдо́та; недарэ́чнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ugliness

[ˈʌglɪnəs]

n.

брыдо́та f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

filth [fɪlθ] n.

1. гразь, бруд

2. брыдо́та, паску́дства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бры́дасць, ‑і, ж.

Абл. Тое, што і брыда, брыдота. — Што ты да мяне маеш, брыдасць ты гэтакая? Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)