бруі́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -і́ць; незак.
Тое, што і бруіцца.
Кроў бруіць у жылах.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бруі́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
бруі́ць |
бруя́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
бруі́ў |
бруі́лі |
| ж. |
бруі́ла |
| н. |
бруі́ла |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бруі́ць несов. струи́ть, струи́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бруі́ць, бруіць; незак.
Тое, што і бруіцца. Ціха рэчанька бруіла, штось шаптаў чарот вадзе. Машара. Гімнам кроў бруіць у жылах. Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бруі́цца, бруі́ць rínnen* vi, ríeseln vi (s)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
забруі́ць, ‑бруіць; зак.
Пачаць бруіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
струи́ть несов., книжн. струме́ніць, бруі́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Бруі́цца ’цячы, ліцца’; бруі́ць ’хутка цячы, пералівацца’, бруя́ ’хваля, цячэнне’ (Сцяшк. МГ); бруі́ць, бруі́цца ’мачыцца’, бруй ’той, хто мочыцца’ (Нас.). Рус. дыял. бруи́ть ’хутка цячы; гучаць’; бруя́ ’струмень’, укр. бру́я ’хуткае цячэнне ў рацэ; скразняк’. Польск. дыял. bruič. Польскае слова Варш. сл. (1, 212) лічыць запазычаннем з бел. мовы, а Бернекер, 88; Траўтман, 37; Фасмер, 1, 221; Брукнер, 42, *brujь, *brujati параўноўваюць з літ. briáutis ’напіраць сілай, лезці’. Параўн. яшчэ рус. дыял. бру́я́ ’рабізна на вадзе’, бруя́ть ’гучаць’. Можа, гукапераймальнае. Далей сюды належаць бел. бруль (= бруй), бру́ліць (= бру́іць), брулі́ ’мача’, гл. Нас. (Фасмер, 1, 221; Бернекер, 88), бруя́к ’водмель’ (Касп.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
супыні́ць, ‑пыню, ‑пыніш, ‑пыніць; зак., каго-што.
Разм. Тое, што і спыніць. Пуцявы абходчык хлопцаў супыніў на пераездзе. Калачынскі. Кроў бруіць няспынна, Не супыніць ніяк бінтамі кроў. Прыходзька.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
stream
[stri:m]
1.
n.
1) бру́я f., струме́нь -я m.; руча́й-я́, раўчу́к -а́ m.
2) плынь, плы́ня f.
3) пато́к -у m. (крыві́, сьлёзаў)
4) праме́нь -я m.
a stream of light — праме́нь сьвятла́
2.
v.i.
1) бруі́ць; бруі́цца; струме́ніць
2) лі́цца, цячы́, цурчэ́ць
3) разьвява́цца, луна́ць
Flags streamed in the wind — Сьцягі́ разьвява́ліся на ве́тры
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)