брукава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. брукава́ны брукава́ная брукава́нае брукава́ныя
Р. брукава́нага брукава́най
брукава́нае		 брукава́нага брукава́ных
Д. брукава́наму брукава́най брукава́наму брукава́ным
В. брукава́ны (неадуш.)
брукава́нага (адуш.)		 брукава́ную брукава́нае брукава́ныя (неадуш.)
брукава́ных (адуш.)
Т. брукава́ным брукава́най
брукава́наю		 брукава́ным брукава́нымі
М. брукава́ным брукава́най брукава́ным брукава́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

брукава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. брукава́ны брукава́ная брукава́нае брукава́ныя
Р. брукава́нага брукава́най
брукава́нае		 брукава́нага брукава́ных
Д. брукава́наму брукава́най брукава́наму брукава́ным
В. брукава́ны (неадуш.)
брукава́нага (адуш.)		 брукава́ную брукава́нае брукава́ныя (неадуш.)
брукава́ных (адуш.)
Т. брукава́ным брукава́най
брукава́наю		 брукава́ным брукава́нымі
М. брукава́ным брукава́най брукава́ным брукава́ных

Кароткая форма: брукава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

брукава́ны

1. прич. (камнем, кирпичом и т.п.) мощённый, вы́мощенный;

2. прил. мощёный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

брукава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад брукаваць.

2. у знач. прым. Укладзены каменем. А вось і мястэчка, звычайнае мястэчка з каменнымі брукаванымі вуліцамі. Пестрак. Нізка пад ветрам гнуцца жыты. Шлях друкаваны б’юць капыты. Гаўрусёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брукава́ны gepflástert

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мощённый прич., мощёный прил. мо́шчаны; брукава́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

paved [peɪvd] adj. брукава́ны;

a paved road брук, мастава́я, брукава́нка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gepflástert

a мо́шчаны; брукава́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

cobbled [ˈkɒbld] adj. брукава́ны, вы́брукаваны, вы́машчаны;

a cobbled street брукава́ная ву́ліца, брукава́нка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вярэ́нька, ‑і, ДМ ‑ньцы; Р мн. ‑нек; ж.

Абл. Сплецены з бяросты кошык з накрыўкай. Стары Лявон устаў, ускінуў на плечы вярэньку і падыбаў да лесу. Чарот. Пад вечар.. на вялікі брукаваны двор казармы.. увайшоў невысокі дзядок з берасцянай вярэнькаю за плячыма. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)