брукава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. брукава́нне
Р. брукава́ння
Д. брукава́нню
В. брукава́нне
Т. брукава́ннем
М. брукава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

брукава́нне ср. (камнем, кирпичом и т.п.) моще́ние, выма́щивание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

брукава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. брукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брукава́нне н. Pflástern n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

брукава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; незак., што.

Укладаць каменем (вуліцы, дарогі, плошчы і пад.).

|| зак. вы́брукаваць, -кую, -куеш, -куе; -куй; -каваны і забрукава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны.

|| наз. брукава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

crazy paving [ˌkreɪziˈpeɪvɪŋ] n. брукава́нне без падбо́ру ка́меню

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дабрукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Закончыць брукаванне чаго‑н.; выбрукаваць да якога‑н. месца. Дабрукаваць вуліцу. Дабрукаваць да павароткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

моще́ние машчэ́нне, -ння ср.; (камнем) брукава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Pflásterung

f -, -en машчэ́нне; брукава́нне (каменнем)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

настила́ние ср.

1. насціла́нне, -ння ср.;

2. машчэ́нне, -ння ср., намо́шчванне, -ння ср., насціла́нне, -ння ср.; крыццё, -цця́ ср.; кла́дка, -кі ж.; брукава́нне, -ння ср., забруко́ўванне, -ння ср.; см. настила́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)