бро́нха

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бро́нха бро́нхі
Р. бро́нхі бро́нх
бро́нхаў
Д. бро́нсе бро́нхам
В. бро́нху бро́нхі
Т. бро́нхай
бро́нхаю		 бро́нхамі
М. бро́нсе бро́нхах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бро́нха ж., анат. бронх м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бронха-альвеалярны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бронха-альвеалярны бронха-альвеалярная бронха-альвеалярнае бронха-альвеалярныя
Р. бронха-альвеалярнага бронха-альвеалярнай
бронха-альвеалярнае		 бронха-альвеалярнага бронха-альвеалярных
Д. бронха-альвеалярнаму бронха-альвеалярнай бронха-альвеалярнаму бронха-альвеалярным
В. бронха-альвеалярны
бронха-альвеалярнага		 бронха-альвеалярную бронха-альвеалярнае бронха-альвеалярныя
Т. бронха-альвеалярным бронха-альвеалярнай
бронха-альвеалярнаю		 бронха-альвеалярным бронха-альвеалярнымі
М. бронха-альвеалярным бронха-альвеалярнай бронха-альвеалярным бронха-альвеалярных

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бро́нхі, -аў, адз. бро́нха, -і, ДМ -нсе, ж.

Разгалінаванні дыхальнага горла, якія праводзяць паветра ў лёгкія.

|| прым. бранхія́льны, -ая, -ае.

Бранхіяльная астма.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bronchus [ˈbrɒŋkəs] n. (pl. bronchi) anat. бро́нха

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бро́нхі (ед. бро́нха ж.) анат. бро́нхи

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бро́нхі, ‑аў; адз. бронха, ‑і, ДМ ‑нсе, ж.

Разгаліненні дыхальнага горла, якія праводзяць паветра ў лёгкія.

[Ад грэч. bronchos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бро́нхи мн., анат. бро́нхі, -хаў, ед. бронх, род. бро́нха м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bronchi

[ˈbrɑ:ŋkaɪ]

n., pl. of bronchus

бро́нхі, pl. of бро́нха f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

БРОНХАЭКТАТЫ́ЧНАЯ ХВАРО́БА

(ад бронхі + грэч. ekstasis расцяжэнне),

гнойна-запаленчая дэструкцыя бронхаў, што выклікае іх расшырэнне (бронхаэктазію), парушэнне функцый розных сістэм і органаў, інтаксікацыю. Бывае часовая і ўстойлівая, найчасцей у ніжняй долі левага лёгкага; можа быць двухбаковая. Адрозніваюць бронхаэктазы прыроджаныя і набытыя, лакалізаваныя і дыфузныя, цыліндрычныя, мяшэчкападобныя і пераходныя (верацёнападобнай формы). Прычыны ўзнікнення прыроджанай бронхаэктазіі — парушэнні развіцця бронхалёгачнай сістэмы ва ўлонні маці (могуць спалучацца з заганамі развіцця — заечая губа, стрэлападобнае паднябенне і інш.); набытай — бронхалёгачныя хваробы, закупорка бронха іншародным целам. Праяўляецца бронхаэктатычнай хваробы аднолькава незалежна ад этыялогіі: мокры кашаль са слізіста-гнойнай ці гнойнай макротай (можа мець непрыемны пах), іншы раз крывахарканне, болі ў грудзях, задышка (залежыць ад цяжкасці хваробы), зніжэнне апетыту, дэфармацыя грудной клеткі. Пры гнойнай інтаксікацыі фалангі пальцаў набываюць форму «барабанных палачак», а пазногці — «гадзіннікавых шкельцаў». Лячэнне комплекснае, з выкарыстаннем тэрапеўтычных, а пры неабходнасці хірург. метадаў.

Л.Р.Кажарская.

т. 3, с. 262

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)