браняві́к, -невіка́, мн. -невікі́, -невіко́ў, м.

Тое, што і бронемашына.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

браняві́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. браняві́к браневікі́
Р. браневіка́ браневіко́ў
Д. браневіку́ браневіка́м
В. браняві́к браневікі́
Т. браневіко́м браневіка́мі
М. браневіку́ браневіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

браняві́к (род. браневіка́) м., воен. броневи́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

браняві́к, ‑невіка, м.

Бронеаўтамабіль, прызначаны для разведкі, аховы і сувязі. Вестка пра смерць камандзіра дайшла да нас у той час, калі мы ўбачылі браневікі. Карпюк. Карэкціроўшчык сядзеў на зрубе адрынкі, стараючыся праз бінокль.. дакладна акрэсліць месца знаходжання браневіка. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

браняві́к м вайск Pánzerspähwagen m -s, -, Pánzerwagen m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

броневи́к воен. браняві́к, род. браневіка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

armored car

браняві́к, бронеаўтамабі́ль

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бронеаўтамабі́ль, ‑я, м.

Баявы браніраваны аўтамабіль, прызначаны для разведкі, аховы і сувязі; бранявік; бронемашына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Pánzerwagen

m -s, - браняві́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

armoured [ˈɑ:məd] adj. бранірава́ны;

an armoured car бронеаўтамабі́ль; бронемашы́на; браняві́к;

an armoured personnel carrier бронетранспарцёр

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)