бра́мнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бра́мнік бра́мнікі
Р. бра́мніка бра́мнікаў
Д. бра́мніку бра́мнікам
В. бра́мніка бра́мнікаў
Т. бра́мнікам бра́мнікамі
М. бра́мніку бра́мніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

бра́мнік м.

1. уст. привра́тник;

2. спорт. врата́рь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бра́мнік, ‑а, м.

Уст. Вартаўнік, дзяжурны пры браме, пры ўваходзе куды‑н. Брамнік з грукатам адчыніў перад возам браму. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бра́мнік м

1. Pförtner m -s, -, Schlíeßer m -s, -;

2. спарт разм Tórwart m -(e)s, -e, Tórmann m -(e)s, -männer і -leute, Tórhüter m -s, -; гл тс варатар

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кансье́рж, ‑а, м.

Швейцар, брамнік.

[Фр. concierge.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бра́мніца, ‑ы, ж.

Жан. да брамнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gatekeeper [ˈgeɪtˌki:pə] n. бра́мнік; вартаўні́к пры варо́тах

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кансье́рж

(фр. concierge)

швейцар, брамнік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

odźwierny

м. швейцар, брамнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

врата́рь

1. (привратник) уст. бра́мнік, -ка м.;

2. спорт. варата́р, -ра́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)