назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Брадо́ў | |
| Брада́м | |
| Брада́мі | |
| Брада́х |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Брадо́ў | |
| Брада́м | |
| Брада́мі | |
| Брада́х |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
бро́д
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| бро́д | ||
| бро́ду | брадо́ў | |
| бро́ду | брада́м | |
| бро́д | ||
| бро́дам | брада́мі | |
| бро́дзе | брада́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
брод, ‑у,
1. Неглыбокае месца на ўсю шырыню ракі, возера, па якім можна перайсці, пераехаць; пераход, пераезд.
2. След, пракладзены на сенажаці, на полі, каб размежаваць участкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
брод, -у,
1. Неглыбокае месца на ўсю шырыню ракі, возера, зручнае для пераходу, пераезду.
2. След, пракладзены на сенажаці, у полі, каб размежаваць участкі.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пабрадзі́ць 1, ‑браджу, ‑бродзіш, ‑бродзіць;
1. Пахадзіць, паблукаць некаторы час.
2.
пабрадзі́ць 2, ‑бродзіць;
Пабыць у стане браджэння некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)