б. хло́пец — бо́йкий (рети́вый, пры́ткий, живо́й) па́рень;
б. на язы́к — бо́йкий (пры́ткий) на язы́к;
~кае ме́сца — бо́йкое (оживлённое) ме́сто;
~кая гаво́рка — бо́йкий (оживлённый) разгово́р;
◊ ~кае пяро́ — бо́йкое перо́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бо́йкі, ‑ая, ‑ае.
1. Рашучы, энергічны, смелы. Рыгорка — хлопчык здольны, бойкі і вельмі ганарысты.Колас.«Ну, будзе дзянёк!» — .. падумала .. [Таня], міжвольна прыслухоўваючыся да голасу бойкага юнака ў карычневай футболцы.Даніленка.
2. Жвавы, скоры. А жыў там адзін чалавек. З выгляду так сабе — недалужны, затое на язык бойкі: за словам у кішэню не лезе.Якімовіч.
3. Ажыўлены, поўны руху, дзейнасці. Бойкі шлях. Бойкі гандаль. □ Самы бойкі клёў плоткі назіраецца, як правіла, на досвітку і позна ўвечары, калі яе касякі выходзяць на кармленне пад берагі.Матрунёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)