бо́бка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бо́бка |
бо́бкі |
| Р. |
бо́бкі |
бо́бак |
| Д. |
бо́бцы |
бо́бкам |
| В. |
бо́бку |
бо́бкі |
| Т. |
бо́бкай
бо́бкаю |
бо́бкамі |
| М. |
бо́бцы |
бо́бках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
бо́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж. (разм.).
1. Асобнае зерне чаго-н.
Б. гароху.
2. Круглы камячок, шарык.
Бобкі граду.
3. Круглая крапінка на матэрыі і інш.
Сукенка ў бобкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бо́бка ж.
1. (зерно) боб м., бобо́к м.; горо́шинка;
2. (круглый комок) ша́рик м., ка́тышек м.;
3. (крапинка на материи) горо́шинка;
4. м. и ж., ласк. кро́шка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бо́бка, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.
Разм.
1. Асобнае зерне чаго‑н. [Лях:] — Бярыце па адной бобцы ды насаджвайце на кручок. Лобан.
2. Круглы камячок, шарык. Бобкі граду.
3. Круглая крапінка на матэрыі і інш.; гарошынка. Сукенка ў бобкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бобо́к м. бо́бка, -кі ж.; гаро́шына, -ны ж.; (зерно) зе́рне, род. зярня́ці ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бу́бка, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.
Разм. Тое, што і бобка. Стронга дастаў з правай кішэні штаноў нейкую бубку і, кінуўшы яе ў рот, пачаў жаваць. Паслядовіч. У каго бубка бубку давала, а ў яго [Кашкара] што ні гектар — на трыста і больш пудоў ячменю. Гроднеў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Боб. Рус. боб, укр. біб, польск. bób, чэш. bob, серб.-харв. бо̏б і г. д. Прасл. bobъ. Роднасныя формы: прус. babo, лац. faba. І.‑е. *bhab‑. Астатнія і.-е. формы стаяць фармальна значна далей (і тут няма пэўнасці): параўн. яшчэ грэч. φακός ’чачавіца’, ням. Bohne ’боб’. Думаюць таксама, што боб — слова «праеўрапейскай» культуры. Бернекер, 65; Траўтман, 23; Махэк, LP, II, 158; Махэк₂, 58; Слаўскі, 1, 40; Фасмер, 1, 180; Курыловіч, L’apophonie, 194 (тут адносна вакалізму). Ці сюды бо́бка ’зерне; гарошынка; шарык і да т. п.’?
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
боб м.
1. (плод) струк, род. струка́ м.;
2. (зерно) бо́бка, -кі ж.; зе́рне, род. зярня́ці ср., мн. зярня́ты, -ня́т;
кака́овые бобы кака́вавыя зярня́ты;
3. (растение) боб, род. бо́бу м., мн. нет;
◊
бобы́ разводи́ть гавары́ць глу́пства; вярзці́ лухту́, мало́ць языко́м;
оста́ться (сиде́ть) на боба́х заста́цца ні з чым (ні пры чым).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)