блішча́к, -у́, м.

Ужыв. як частка састаўной назвы некаторых мінералаў.

Жалезны б.

Свінцовы б.

Сярэбраны б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

блішча́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. блішча́к
Р. блішчаку́
Д. блішчаку́
В. блішча́к
Т. блішчако́м
М. блішчаку́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

блішча́к, -ку́ м., мин. блеск;

жале́зны (свінцо́вы) б. — желе́зный (свинцо́вый) блеск

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блішча́к, ‑у, м.

У выразах: жалезны блішчак, свінцовы блішчак, сярэбраны блішчак — назвы мінералаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свінцовы блішчак

т. 14, с. 259

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сурмяны блішчак

т. 15, с. 282

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сярэбраны блішчак

т. 15, с. 358

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

błyszcz, ~u

м. мін. блішчак;

błyszcz ołowiany — свінцовы блішчак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сурьмя́ный сурмя́ны;

сурьмя́ный блеск мин. сурмя́ны блішча́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сурмя́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сурмы ​1 (у 1 знач.), утрымлівае ў сабе сурму. Сурмяныя руды. Сурмяны блішчак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)