бліно́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бліно́вы бліно́вая бліно́вае бліно́выя
Р. бліно́вага бліно́вай
бліно́вае		 бліно́вага бліно́вых
Д. бліно́ваму бліно́вай бліно́ваму бліно́вым
В. бліно́вы (неадуш.)
бліно́вага (адуш.)		 бліно́вую бліно́вае бліно́выя (неадуш.)
бліно́вых (адуш.)
Т. бліно́вым бліно́вай
бліно́ваю		 бліно́вым бліно́вымі
М. бліно́вым бліно́вай бліно́вым бліно́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бліно́вы бли́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бліно́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бліна; з якога робяць бліны. Бліновая мука. Бліновы апалонік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блі́нны, бліно́вы:

блі́нная мука́ Pfánnkuchenmehl n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

блін, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Мучны выраб з рэдкага цеста, спечаны на патэльні.

Бліны з макам.

Б. не клін: бруха не расколе (прыказка).

|| прым. блі́нны, -ая, -ае і бліно́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бли́нный блі́нны, бліно́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блі́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Тое, што і бліновы.

2. у знач. наз. блі́нная, ‑ай, ж. Сталовая, у якой бліны з’яўляюцца абавязковай стравай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)