Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
бліне́ц, -нца́м. блин, бли́нчик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бліне́ц, ‑нца, м.
Тое, што і блін. Дзень быў святы. Яшчэ ад рання Блінцы пякліся на сняданне.Колас.Пахла ў хаце гарачымі блінцамі і скваркамі.Чорны.На рог стала, засланы чыстым абрусам, лёг першы блінец.Брыль.//Разм. Тое, што сваёй формай падобна на блін (пра шапку, берэт). І нельга не падзівіцца, як толькі трымаецца гэты блінец, ссунуты на адно вуха.Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бліне́цм, блі́нчыкм Plínse f -, -n;
бліне́ц з начы́нкай gefüllte Plínse
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
нама́сліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Разм. Намазаць маслам або пакласці ў што‑н. масла. Намасліць блінец. Намасліць кашу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
naleśnik
м. наліснік; блінец
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Pfánnkuchen
m -s, - бліне́ц, ала́дка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
бли́нчикбліне́ц, -нца́м., блі́нчык, -ка м.; (сладкий) налі́снік, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
pancake
[ˈpænkeɪk]
n.
блін -а́m., бліне́ц -ца́m.; ала́дка f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
сало́ны1, ‑аў; адз. салон, ‑а, м.
Народнасць тунгуса-маньчжурскай (эвенкійскай) этнічнай групы, якая жыве ў Кітайскай Народнай Рэспубліцы.