блізня́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. блізня́тка блізня́ткі
Р. блізня́ткі блізня́так
Д. блізня́тку блізня́ткам
В. блізня́тка блізня́так
Т. блізня́ткам блізня́ткамі
М. блізня́тку блізня́тках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

блізня́тка ср., уменьш.-ласк., разг. близне́ц м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блізня́ткі, ‑так; адз. блізнятка, ‑а, н.

Памянш.-ласк. да блізняты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

близне́ц м. блізня́ и блізнё, -ня́ці ср., блізня́тка, -кі ср., разг. блізню́к, -ка́ м.; (о представителях женского пола) разг. блізні́ца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Zwílling

m -s, -e двайня́к, блізня́, блізнё, блізня́тка

die siamésischen ~e — сіцмскія блізня́ты

2) pl астр. Блізня́ты (сузор’е)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)