бля́кла

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
бля́кла - -

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бля́кла нареч. блёкло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бля́кла-була́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бля́кла-була́ны бля́кла-була́ная бля́кла-була́нае бля́кла-була́ныя
Р. бля́кла-була́нага бля́кла-була́най
бля́кла-була́нае
бля́кла-була́нага бля́кла-була́ных
Д. бля́кла-була́наму бля́кла-була́най бля́кла-була́наму бля́кла-була́ным
В. бля́кла-була́ны (неадуш.)
бля́кла-була́нага (адуш.)
бля́кла-була́ную бля́кла-була́нае бля́кла-була́ныя (неадуш.)
бля́кла-була́ных (адуш.)
Т. бля́кла-була́ным бля́кла-була́най
бля́кла-була́наю
бля́кла-була́ным бля́кла-була́нымі
М. бля́кла-була́ным бля́кла-була́най бля́кла-була́ным бля́кла-була́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бля́кла-залаці́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бля́кла-залаці́сты бля́кла-залаці́стая бля́кла-залаці́стае бля́кла-залаці́стыя
Р. бля́кла-залаці́стага бля́кла-залаці́стай
бля́кла-залаці́стае
бля́кла-залаці́стага бля́кла-залаці́стых
Д. бля́кла-залаці́стаму бля́кла-залаці́стай бля́кла-залаці́стаму бля́кла-залаці́стым
В. бля́кла-залаці́сты (неадуш.)
бля́кла-залаці́стага (адуш.)
бля́кла-залаці́стую бля́кла-залаці́стае бля́кла-залаці́стыя (неадуш.)
бля́кла-залаці́стых (адуш.)
Т. бля́кла-залаці́стым бля́кла-залаці́стай
бля́кла-залаці́стаю
бля́кла-залаці́стым бля́кла-залаці́стымі
М. бля́кла-залаці́стым бля́кла-залаці́стай бля́кла-залаці́стым бля́кла-залаці́стых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бля́кла-зялёны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бля́кла-зялёны бля́кла-зялёная бля́кла-зялёнае бля́кла-зялёныя
Р. бля́кла-зялёнага бля́кла-зялёнай
бля́кла-зялёнае
бля́кла-зялёнага бля́кла-зялёных
Д. бля́кла-зялёнаму бля́кла-зялёнай бля́кла-зялёнаму бля́кла-зялёным
В. бля́кла-зялёны (неадуш.)
бля́кла-зялёнага (адуш.)
бля́кла-зялёную бля́кла-зялёнае бля́кла-зялёныя (неадуш.)
бля́кла-зялёных (адуш.)
Т. бля́кла-зялёным бля́кла-зялёнай
бля́кла-зялёнаю
бля́кла-зялёным бля́кла-зялёнымі
М. бля́кла-зялёным бля́кла-зялёнай бля́кла-зялёным бля́кла-зялёных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бля́клаі́ні

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бля́клаі́ні бля́клаі́няя бля́клаі́няе бля́клаі́нія
Р. бля́клаі́няга бля́клаі́няй
бля́клаі́няе
бля́клаі́няга бля́клаі́ніх
Д. бля́клаі́няму бля́клаі́няй бля́клаі́няму бля́клаі́нім
В. бля́клаі́ні (неадуш.)
бля́клаі́няга (адуш.)
бля́клаі́нюю бля́клаі́няе бля́клаі́нія (неадуш.)
бля́клаі́ніх (адуш.)
Т. бля́клаі́нім бля́клаі́няй
бля́клаі́няю
бля́клаі́нім бля́клаі́німі
М. бля́клаі́нім бля́клаі́няй бля́клаі́нім бля́клаі́ніх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

блёкло нареч. бля́кла;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бля́кнуць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. бля́кну бля́кнем
2-я ас. бля́кнеш бля́кнеце
3-я ас. бля́кне бля́кнуць
Прошлы час
м. бля́к бля́клі
ж. бля́кла
н. -
Загадны лад
2-я ас. бля́кні бля́кніце

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

малі́навы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да малін. Малінавы куст. // Прыгатаваны з малін. Малінавае варэнне.

2. Падобны на колер спелых малін, цёмна-чырвоны. Золата паступова блякла, тонкімі пералівамі пераходзіла ў малінавы колер. Новікаў. Ты прыйшла з касою чорнай Пад малінавым берэтам. Панчанка.

•••

Малінавы звон гл. звон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сму́глы1 ‘з больш цёмнай афарбоўкай (у параўнанні са звычайным колерам) скуры’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Касп., Сцяшк.; іўеў., Сл. ПЗБ), сюды ж смуго́лыблякла-чырвоны, ружаваты’, смуго́ль ‘загарэлы, зрудзелы на сонцы’ (Барад.). Укр. смугли́й, рус. сму́глый, рус.-ц.-слав. смугльныи ‘цёмны’, серб.-харв. смугао. Лічыцца роднасным літ. smáugti ‘ціснуць, душыць’, с.-в.-ням. smouch ‘дым’, англ.-сакс. sméocan ‘дыміць’, англ. to smoke ‘дыміць, курыць’, грэч. δμύχω ‘вару; смажу на слабым агні’ і інш., гл. Фасмер, 3, 693 з іншай літ-рай. На падставе існавання формы смяглы (гл.) Брандт (РФВ, 24, 181) і інш. дапускалі чаргаванне галосных *smǫg‑:*smęg‑, якія працягваюць і.-е. *(s)mū̆k(h)/(*s)meuk(h)‑/(*s)meug(h)‑ ‘дыміць, павольна спальваць; дым’; гл. ЕСУМ, 5, 330. Міклашыч (311), Праабражэнскі (2, 340) меркавалі таксама аб сувязі са смага (гл.), як у пары хмура/хмара. У Огледна св. (69–70) выводзіцца з прасл. *smugъ, акрамя серб. смуг ‘попельна-шэры’, прадстаўленага і ў бел. смуга ‘імгла, імжа’, як варыянта да *smǫglъ, што паходзіць ад незахаванага *smǫgnǫti. Гл. таксама Рачава, Studia Etym. Brun., 3, 326.

Сму́глы2 ‘гонкі (пра дрэва)’ (брасл., Сл. ПЗБ). З польск. smukły ‘высокі і шчуплы; тонкі, стройны’, якое ад ст.-польск. smuknąć ‘пагладзіць, дакрануцца’; гл. Борысь, 564.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)