Verbum

анлайнавы слоўнік

блюзне́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які займаецца блюзнерствам.

|| ж. блюзне́рка, -і, мн. -і, -рак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

блюзне́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

блюзне́р м. богоху́льник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блюзне́р, ‑а, м.

Чалавек, які займаецца блюзнерствам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блюзне́р м рэл Gótteslästerer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

блюзне́р

(польск. bluźnierz)

чалавек, які ганьбіць, зневажае бога, святых, догматы веры або што-н. дарагое, паважанае.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

блюзне́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да блюзнер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

blasphemer [blæsˈfi:mə] n. блюзне́р; блюзне́рка; зневажа́льнік Бо́га; зневажа́льніца Бо́га

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

богоху́льник уст. блюзне́р, -ра м., богазневажа́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блюзне́рыць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)