Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
блу́дны², -ая, -ае.
Распусны, непрыстойны (разм.).
Блудныя жарты.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
блу́дны¹, -ая, -ае.
1. Які ходзіць, блукае, не знаходзячы месца, дому.
2. Не прамы, звілісты, дзе лёгка заблудзіць.
Блудная дарога.
3.перан. Не такі, як прынята, не зусім звычайны.
◊
Блудны сын — пра легкадумнага, свавольнага чалавека, які раскаяўся ў сваіх памылках.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
блу́дны: б. сын блу́дный сын
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
блу́дны, ‑ая, ‑ае.
1. Які ходзіць, блукае, не знаходзячы месца, дому; невядома чый або зусім нічый. Блудны рой пчол. □ [Міша:] — Мы вось пойдзем, а з лесу, можа, выйдзе блудная карова ды ў бабкі.Сіняўскі.Маладзічка нястомна варыла пяшчотныя ласкі, спадзеючыся прыручыць да ўдовінай хаты блуднага, ваенных часоў, жаніха.Асіпенка.// Які недзе бадзяўся, туляўся і вярнуўся дадому.
2. Не прамы, звілісты, дзе лёгка заблудзіць. Блудная дарога, сцежка.
3.перан. Не такі, які прыняты, не зусім звычайны. [Мароз:] — Вечна ў.. [Шэмета] нейкія блудныя думкі, вечна яму нешта не падабаецца!Лобан.
4.Разм. Які мае адносіны да блуду; распусны, непрыстойны. Бацюшка Дземіян зусім п’яны. Усё цераз стол да паненкі Гані кідаў блудныя жарты.Баранавых.
•••
Блудная авечкагл. авечка.
Блудны сынгл. сын.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
блу́дныúnzüchtig;
◊ блу́дны сын der verlórene Sohn
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
блу́дныйII/блу́дный сынблу́дны сын.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
the prodigal son
блу́дны сын (бібле́йскі)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
marnotrawny
марнатраўны; неашчадны;
syn marnotrawny — блудны сын
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
прыхі́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае схільнасць да чаго‑н. Свае ўласцівасці ўсе людзі маюць. Адны — рыбалку паважаюць.. Другія — ў даміно казла ганяюць. А трэцім — падабаецца спяваць. Трапляюцца й прыхільныя да пляшкі...Корбан.
2. Які выказвае сімпатыі, спагаду да каго‑, чаго‑н., спачувае каму‑н.; добразычлівы. Яму яшчэ не даводзілася мець такіх прыхільных і шчыра зацікаўленых слухачоў.Машара.// Які выяўляе адабрэнне, спагаду, спачуванне. [Вера Андрэеўна] прашапацела каля Рыгора шаўковым халатам, кінула на госця прыхільны позірк.Арабей.— Блудны сын, блудны сын! — [бацькавы рукі] сціснулі Стасеву постаць у прыхільным моцным абдымку.Мікуліч.
3. Які выказвае адабрэнне; станоўчы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)