блатны́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
блатны́ |
блатна́я |
блатно́е |
блатны́я |
| Р. |
блатно́га |
блатно́й
блатно́е |
блатно́га |
блатны́х |
| Д. |
блатно́му |
блатно́й |
блатно́му |
блатны́м |
| В. |
блатны́ (неадуш.)
блатно́га (адуш.) |
блатну́ю |
блатно́е |
блатны́я (неадуш.)
блатны́х (адуш.) |
| Т. |
блатны́м |
блатно́й
блатно́ю |
блатны́м |
блатны́мі |
| М. |
блатны́м |
блатно́й |
блатны́м |
блатны́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
блатны́ прост., презр.
1. прил. блатно́й;
2. в знач. сущ. блатно́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
блатны́, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае дачыненне да свету злачынцаў. А калі ехалі [шафёр і лейтэнант] праз суткі назад, усю дарогу [шафёр] расказваў блатныя гісторыі. Мехаў.
2. у знач. наз. блатны́, ‑ога, м. Беспрытульны, які не мае пэўнага грамадска карыснага занятку, а жыве дробным крадзяжом; блатняк. Апанас Кныш звязаўся з шайкай блатных. Нядзведскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Блатаваць ’валацужнічаць’, блатны ’валацужны’ (Яўс.). Бясспрэчна, звязана з блат (гл.). Развіццё значэння: ’блатны, зладзейскі’ — ’зладзейскі, валацужны’ — ’валацужны’; ’валацужнічаць’. Параўн. яшчэ блот.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Блот ’валацуга’ (Яўс.). Параўн. блатаваць ’валацужнічаць’, блатны ’валацужны’ (Яўс.). Блот — гіперкарэктнае ўтварэнне ад блатаваць ці блатны. Пад націскам аднаўляецца неэтымалагічнае о (параўн. знайсці — знойдзем; параўн. яшчэ: барса́ць < борса́ть, *бърс‑, але з новым націскам бэ́рсаць, дзе неэтымалагічнае э).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
блатня́к, ‑а, м.
Разм. пагард. Тое, што і блатны (у 2 знач.). [Генька] гадаваўся ў дзетдоме: зімою жыў на месцы.. А летам ездзіў з блатнякамі па свеце. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Блат, па бла́ту (БРС), блатны́. Рус. блат, блатно́й, укр. блатни́й. Слова, якое пранікла са зладзейскага арго. Мабыць, з польск. blat ’той, хто захоўвае па знаёмству і да т. п.’ < яўр.-ням. blat. Гл. Фасмер, 1, 172; Хрысціані, AfslPh, 32, 265; Трахтэнберг, Блат. муз., 182 і далей; Шанскі, 1, Б, 136. Некаторыя іншыя версіі гл. Фасмер, там жа. Параўн. яшчэ ўкр. дыял. блят (аб гэтым Рудніцкі, 153). Гл. таксама блатаваць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
talk1 [tɔ:k] n.
1. размо́ва;
double talk двухсэнсо́ўная размо́ва;
idle talk пуста́я размо́ва;
small talk све́цкая размо́ва;
have a talk пагавары́ць, паразмаўля́ць;
make talk пачына́ць размо́ву
2. балбатня́, пуста́я размо́ва;
It’s mere talk! Гэта адны словы!
3. чу́тка, пагало́ска, плётка;
There’s (some) talk of his failure. Ходзяць чуткі аб ягоным правале.
4. (on) ле́кцыя; дакла́д;
She gave a talk on her visit to Paris. Яна выступіла з паведамленнем аб сваім візіце ў Парыж.
5. гу́тарка; дыяле́кт; жарго́н;
baby talk дзіця́чая размо́ва;
thieves’ talk зладзе́йскі, блатны́ жарго́н
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)