блажэ́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. блажэ́нны блажэ́нная блажэ́ннае блажэ́нныя
Р. блажэ́ннага блажэ́ннай
блажэ́ннае		 блажэ́ннага блажэ́нных
Д. блажэ́ннаму блажэ́ннай блажэ́ннаму блажэ́нным
В. блажэ́нны (неадуш.)
блажэ́ннага (адуш.)		 блажэ́нную блажэ́ннае блажэ́нныя (неадуш.)
блажэ́нных (адуш.)
Т. блажэ́нным блажэ́ннай
блажэ́ннаю		 блажэ́нным блажэ́ннымі
М. блажэ́нным блажэ́ннай блажэ́нным блажэ́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

блажэ́нны церк. блаже́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блажэ́нны, ‑ая, ‑ае.

Дзівакаваты, юродзівы (пра некаторых святых). Блажэнны Аўгусцін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блажэ́нны царк sélig; sélig gespróchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Блажэ́нны (БРС). Як і рус. блаже́нный, запазычанне з ц.-слав. (блаженъ). Бел. слова запазычана, магчыма, праз рус. Параўн. Фасмер, 1, 171; Шанскі, 1, Б, 134.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

beatific

[,bi:əˈtɪfɪk]

adj.

ве́льмі шчасьлі́вы, шча́сны; блажэ́нны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Збавёны ’святы’ (Нас.). З польск. zbawiony ’выратаваны’, ’блажэнны’. Гл. збаўляць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zbawiony

1. выратаваны; уратаваны;

2. рэл. блажэнны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

блаже́нный

1. (счастливый) шчаслі́вы;

2. (глуповатый) разг. прыду́ркаваты, блазнава́ты;

3. церк. блажэ́нны;

◊

блаже́нной па́мяти до́брай па́мяці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

беатыфіка́цыя

(с.-лац. beatificatio, ад лац. beatus = блажэнны + facere = рабіць)

акт залічэння католіка ў лік блажэнных, які выконвае рымскі папа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)