назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| бзі́кі | ||
| бзі́ку | бзі́каў | |
| бзі́ку | бзі́кам | |
| бзі́кі | ||
| бзі́кам | бзі́камі | |
| бзі́ку | бзі́ках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| бзі́кі | ||
| бзі́ку | бзі́каў | |
| бзі́ку | бзі́кам | |
| бзі́кі | ||
| бзі́кам | бзі́камі | |
| бзі́ку | бзі́ках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
Дзівацтва, капрыз.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
1. (
2. (род. бзі́ка) (
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1. Дзівацтва, капрыз.
2. Бзікаваты чалавек; дзівак.
[Польск. bzik.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
fiksum :
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Абзы́каць ’аббегаць па пустой справе (пра худога, лёгкага)’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
bzik
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Бзы́каць ’гудзець’, таксама бзыча́ць, бзыя́ць (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)