беспрычы́нны, -ая, -ае.

Які не мае ніякай прычыны; беспадстаўны.

Б. смех.

|| наз. беспрычы́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

беспрычы́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. беспрычы́нны беспрычы́нная беспрычы́ннае беспрычы́нныя
Р. беспрычы́ннага беспрычы́ннай
беспрычы́ннае		 беспрычы́ннага беспрычы́нных
Д. беспрычы́ннаму беспрычы́ннай беспрычы́ннаму беспрычы́нным
В. беспрычы́нны (неадуш.)
беспрычы́ннага (адуш.)		 беспрычы́нную беспрычы́ннае беспрычы́нныя (неадуш.)
беспрычы́нных (адуш.)
Т. беспрычы́нным беспрычы́ннай
беспрычы́ннаю		 беспрычы́нным беспрычы́ннымі
М. беспрычы́нным беспрычы́ннай беспрычы́нным беспрычы́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

беспрычы́нны беспричи́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

беспрычы́нны, ‑ая, ‑ае.

Без усякай прычыны; беспадстаўны, неабгрунтаваны. Раніца новага дня, так шчасліва пачатага, рассявала па станцыі і навокал праменні святла, надзей і нейкай новай беспрычыннай радасці. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

беспрычы́нны grúndlos, únbegründet

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

беспричи́нный беспрычы́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bezprzyczynowy

беспрычынны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дарэ́мны, -ая, -ае.

1. Які не прыносіць жаданых вынікаў; марны.

Дарэмныя спробы.

Дарэмныя надзеі.

2. Беспадстаўны, беспрычынны.

Дарэмная трывога.

3. Атрыманы дарма, бясплатны.

Д. хлеб.

|| наз. дарэ́мнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

groundless

[ˈgraʊndləs]

adj.

беспадста́ўны, неабгрунтава́ны; беспрычы́нны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ungrounded

[ʌnˈgraʊndɪd]

adj.

беспадста́ўны, беспрычы́нны; неабгрунтава́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)